Ervaring van een corona patient

Eerste kerstdag ben ik positief getest op Covid-19. Uiteraard is dit al naar op zich (ik bedoel, van alle momenten in het jaar moet het per se op eerste kerstdag?), maar dat de gevolgen van dit virus zo lang zouden blijven hangen had ik niet kunnen voorspellen. Ik was een gezonde 23-jarige vrouw die bezig was met het afronden van de studie en ontzettend veel zin had om een nieuwe levensfase in te gaan. Helaas raakte het virus me achteraf erg hard en zit ik nog steeds alleen thuis in de ziektewet.
De eerste weken dat ik zo enorm moe was dacht ik dat ik me aanstelde. Ik had het virus helemaal niet zo erg gehad dus waarom ben ik nu dan zo moe? Het zal wel in mijn hoofd zitten. Totdat ik dit vaker uitsprak en hoorde dat veel meer mensen zich zo voelden. Dat was het moment dat ik actief ging zoeken naar wat ik er aan kon doen. De huisarts heeft allerlei testjes gedaan en toen de uitslagen daarvan allemaal goed waren zei ze kort iets over revalideren bij de fysio. Eerst voelde dat wat overdreven. Waar moet ik van revalideren? Die week dat ik met wat spierpijn in bed heb gelegen? Maar ik ben er toch naar gaan kijken en leerde dat mijn klachten niet raar zijn en dat er gewoon iets aan gedaan kan worden. Vermoeidheid, weinig concentratie, geen motivatie, het kan er allemaal bij horen. En sinds ik ben begonnen met de fysio merk ik al verschil. Ik ben actief bezig met het opbouwen van mijn conditie en kracht door sporten, maar ik leer ook mensen kennen die hetzelfde meemaken en ik leer de situatie accepteren.
Soms voelt het nog steeds alsof ik me aanstel en maar gewoon de dingen allemaal weer moet gaan oppakken, maar het is een gemeen virus en ik moet het langzaam opbouwen. Wanneer ik weer helemaal mezelf ben weet ik niet, maar het feit dat ik er nu actief naartoe werk en dit niet meer alleen doet voelt zoveel beter! Ik voel me niet meer alleen en daardoor sterker.